با سلمان ساوجی

بردمد صبح نشاط از مطلع جان غم مخور

وين شب سودا رسد روزي به پايان غم مخور

اي دل سرگشته دور غم نماند پايدار

گر غمي پيش آمدت هم بگذرد آن غم مخور

تا قيامت زآتش رويش نخواهي سوختن

بر تو گردد روزي اين اتش گلستان غم مخور

گر سرت خود در سر سوداي زلفش مي رود

زان سر موئي مكن خاطر پريشان غم مخور

پاي در ميدان عشق ار مي نهي مردانه نه

از بلاي سر مترس از افت جان غم مخور

خودپرستا دامن ناموس دامن گير شد

لاابالي شو زخود دامن برافشان غم مخور

توبه از مي كردنو غم خوردن مي تا به كي

آشكارا مي بشادي نوش و پنهان غم مخور

آب چشم از سرگذشت باز گويد كو بگو

آنكه اب از سر گذشتش گو زباران غم مخور

محرم يار است باد صبح و اينك مي رود

پيش او گر قصه داري بگو هان غم مخور

روزگار غصه و دوران اندوه در گذشت

نوبت دلشاديست امروز سلمان غم مخور

.